~Ανθρώπων έργα~

Γκρινιάζεις που βρέχει εν μέσω καλοκαιριού. Φοβάσαι που φυσάει μανιωδώς μήνα Ιούλιο. Κλαις για τους νεκρούς της Χαλκιδικής από τον "τυφώνα".
   Χθες όμως σε είδα να αφήνεις τα σκουπίδια σου στην παραλία, προχθές να ρίχνεις τα πλαστικά σου σε κάδο σκουπιδιών και όχι ανακύκλωσης. Πριν μια εβδομάδα ψέκαζες με χημικά τις καλλιέργειες σου για να γίνει η συγκομιδή γρηγορότερα. Τον περασμένο μήνα σκότωσες μεγάλο αριθμό ζώων άκριτα και αλόγιστα. Δεν σκέφτηκες ότι επρόκειτο για είδη υπό εξαφάνιση. Πέρσυ έκαιγες δάση για να χτίσεις σπίτια. Κάηκαν και άνθρωποι μαζί αλλά ποιός νοιάζεται...
   Και να ‘μαστε. Ιδού τα έργα μας, ιδού και ο πολιτισμός μας. Η κλιματική αλλαγή δεν είναι πλέον μια βλακεία που ακούμε στα οικολογικά δελτία ειδήσεων και αλλάζουμε κανάλι γιατί βαριόμαστε. Η κλιματική αλλαγή είναι μπροστά μας, μας κουνάει απειλητικά το χέρι.
   Και συ τι κάνεις; Ή εσυ; Ή εσυ; Ή εγώ; Τι κάνουμε για αυτό αγαπητέ συνΑΝθρωπε; Πάμε και κλείνουμε τα δελφίνια στις ζωολογικές φυλακές, για να τα βλέπουμε να κάνουν κόλπα. Πάμε και φράζουμε ποτάμια καταστρέφοντας ολόκληρα οικοσυστήματα. Πάμε και σκάβουμε να βρούμε λιγνίτη, λες και έχουμε τσακωθεί με τον ήλιο και απαξιούμε για την ενέργεια που επιθυμεί να μας προσφέρει. Ανοίγουμε το τζάμι του αυτοκινήτου και ρίχνουμε έξω αυτό που μας ενοχλεί.
   Γιατί η κλιματική αλλαγή είναι απόρροια όλων των ενεργειών μας, από τα μικροπράγματα της καθημερινής ζωής μέχρι τα μεγάλα "έργα" μας. Τα φαινόμενα που μέχρι πριν κάποια χρόνια τα βλέπαμε στην τηλεόραση από την Αμερική, έχουν έρθει μέχρι και στην Ελλάδα. Στο εύκρατο μεσογειακό κλίμα. Το οποίο όμως αποτελεί μια μακρινή καλή ανάμνηση. Πλέον μιλαμε για ένα παγκόσμιο τροπικό κλίμα.
   Αν όλα αυτά δεν μας ανησυχούν, τότε πραγματικά αξίζουμε το μέλλον που έρχεται. Γιατί το μέλλον αυτό δεν θα είναι καθόλου ευχάριστο. Απεναντίας. Θα έρθει μια μέρα τόσο άσχημη, που όλοι μας θα θυμηθούμε τη φράση των σοφών Ινδιάνων, των μόνων "πολιτισμένων" ανθρώπων που πέρασαν από την γη. Έλεγαν λοιπόν πως «Όταν το τελευταίο δέντρο θα έχει κοπεί, όταν τα ποτάμια θα έχουν μολυνθεί, όταν τα ψάρια της θάλασσας θα είναι νεκρά, τότε ο άνθρωπος θα καταλάβει ότι τα χρήματα δεν τρώγονται».
   Και είναι απελπιστικά τραγικό, η φύση που γέννησε τον άνθρωπο να καταστρέφεται από... ~Ανθρώπων Έργα~








Κείμενο : Δημήτρης Τσατσαρος