Ας αναλογιστούμε κάποια πράγματα.

 

Απευθύνομαι σε όλους και όλες εσάς οι οποίοι ζείτε καθημερινά στα χωριά και βιώνετε όλες τις καταστάσεις τις οποίες θα περιγράψω και έχω βιώσει και εγώ στο πετσί μου μαζί σας.

Ξεκινώντας με τα δάση στην ευρύτερη περιοχή του πρώην Δήμου Παναιτωλικού αυτά πλέον κινδυνεύουν και αυτό πρέπει να καταστεί σαφές! 

Ο λόγος είναι η κλιματική αλλαγή η οποία σε συνδυασμό με τη μη ορθή προστασία και διαχείρισή τους αλλά και την ανεύθυνη στάση κάποιων, θα οδηγήσει με μαθηματική ακρίβεια σε καταστροφή όμοια με αυτή που βίωσε η Δαδιά, η Εύβοια και η Βοιωτία πρόσφατα. Tα δάση αυτά καίγονται το ίδιο εύκολα εφόσον υπάρξουν οι κατάλληλες μετεωρολογικές συνθήκες και δεν πρέπει να εφησυχάζουμε. Αν λάβει κανείς υπόψιν ότι και τα πλατάνια μας πεθαίνουν λόγω του έλκους του πλατάνου, σκουπίδια πλέον υπάρχουν διάσπαρτα παντού σε διαφορετικές τοποθεσίες, ενώ ακόμα και στα ψηλότερα μέρη της περιοχής πλέον τα έλατα αρχίζουν να χάνονται, τότε κανείς καταλαβαίνει ότι όλοι θα έπρεπε να είμαστε σε εγρήγορση.

Η παρατεταμένη ξηρασία η οποία αποτελεί χαρακτηριστικό της περιοχής μας του θερινούς μήνες και όχι μόνο τα τελευταία χρόνια, σε συνδυασμό με τα παραπάνω δημιουργεί ευνοϊκές προϋποθέσεις για εκδήλωση πυρκαγιών. Το ίδιο και η δική μας ανευθυνότητα πολλές φορές. Θα ήθελα ανοιχτά και με βάση τον πολιτισμένο διάλογο να θέσω κάποια ερωτήματα τα οποίο με βασανίζουν πολλά χρόνια τώρα.

Την τελευταία πενταετία  μεγάλες φωτιές εκδηλώθηκαν στο χώρο του μοναστηριού και την ευρύτερη περιοχή. Θα ήθελα να ενημερωθούμε από τους τοπικούς άρχοντες, ποιες δράσεις έχουν γίνει προκειμένου να προστατευτούν τα χωριά μας από τις φυσικές καταστροφές;

Ποια είναι τα μέτρα που έχουν ληφθεί;

Πόσους πυροσβεστικούς κρουνούς έχουν τα χωριά μας;

 Ποια είναι η κατάσταση των αγροτικών δρόμων ώστε σε περίπτωση ανάγκης να μπορεί η πυροσβεστική να προσεγγίσει;

 Πόσα αιτήματα έχουν τεθεί εγγράφως στις αρμόδιες αρχές;

 Πόσες φορές έχουν καθαριστεί τα δάση μας από τα σκουπίδια τα οποία αποτελούν βραδυφλεγή βόμβα για τα δάση μας; 

Θα πρέπει όλοι να γνωρίζουν ότι τα πλαστικά αλλά και τα λοιπά απορρίμματα κάνουν δεκάδες έως εκατοντάδες χρόνια  να διασπαστούν και στο τέλος καταλήγουν στο πιάτο μας;

Πώς; 

Ότι διασπάται μετά από χρόνια μένει στο έδαφος και εισέρχεται στον υδροφόρο ορίζοντα, καταλήγοντας στο πιάτο μας και στο νερό μας.

Οι νυν υπεύθυνοι υποστηρίζουν ότι για το πότε θα στείλει ο Δήμος  μηχάνημα να καθαρίσει και να ανοίξει τους αγροτικούς δρόμους, θα πρέπει να περιμένουμε τουλάχιστον έξι μήνες, λόγω αδυναμίας του Δήμου να στείλει μηχανήμα αφού το πλήθος αυτών δεν αρκεί να καλύψει όλο το Δήμο Αγρινίου.

Αν αυτό ισχύει έχει αναλογιστεί κανείς, ότι υπάρχει τεράστιο θέμα σε επίπεδο Δήμου σε αυτό το επίπεδο; Επίσης αν οι τοπικοί άρχοντες δεν μπορούν να κάνουν κάτι γι’ αυτά τα ζητήματα τότε ποια η χρησιμότητά τους; Ποιο είναι το κύρος τους; Για ποιο λόγο τους χρειαζόμαστε;

Η πολιτική η οποία ασκείται σε αυτοδιοικητικό επίπεδο είναι αυτή που υποστηρίζεται με τη στάση αλλά και με την απουσία όλα αυτά τα χρόνια στο κομμάτι της πρόληψης, γεγονός  που καθιστά τους νυν τοπικούς «άρχοντες» συνυπεύθυνους σε ότι συμβεί από δω και πέρα! 

Εν ολίγοις για ποιο λόγο πρέπει να εμπιστευτούμε της τύχη των χωριών μας στου νυν άρχοντες; Για να καούμε ζωντανοί; Για να πλυμμηρίσουμε; Για να μην μπορούμε να πάμε στα χωράφια μας ή για να τρώμε και να πίνουμε κολοβακτηρίδια αλλά και μικροπλαστικα;

Αυτός ο τόπος είναι ευλογημένος και απαιτεί σεβασμό. Δεν έχουμε κανένα δικαίωμα με τον καταστρέφουμε σιγά-σιγά. 

Αποτελεί κληρονομιά! Αποτελεί θείο δώρο!

Οφείλουμε  όλοι μας να αναλογιστούμε αν πρέπει να κοιτάξουμε με άλλη οπτική και υπευθυνότητα την εκλογή  των ανθρώπων που θα πάρουν στα χέρια τους τις τύχες των χωριών μας για την επόμενη πενταετία.

Αποδείξτε μας το αντίθετο με δημοκρατικό αντίλογο.

Με εκτίμηση και σεβασμό

Σταμούλης Νίκος