Το νερό είναι γνωστό ως καθολικός διαλύτης.
Προτού να φθάσει στη βρύση ενός καταναλωτή, έρχεται σε επαφή με πολλές διαφορετικές ουσίες, όπως τα αέρια, τα μεταλλεύματα, αλλά και οργανικές ουσίες.
Το νερό παίρνει τα ίχνη αυτών των ουσιών, και δυστυχώς, μερικά απ´ αυτά μπορεί να προκαλέσουν την άσχημη γεύση, τη μυρωδιά, το χρώμα, τα προβλήματα διαύγειας αλλά και επιπτώσεις στην υγεία μας από τυχόν επικίνδυνες χημικές ουσίες όπως τα άλατα και τα μέταλλα, φυτοφάρμακα και ζιζανιοκτόνα, οργανικούς χημικούς μολυσματικούς παράγοντες από τις βιομηχανικές διαδικασίες και τη χρήση πετρελαίου, και ραδιενεργούς μολυσματικούς παράγοντες.
Το νερό αποτελεί τον καθοριστικό παράγοντα στην απομάκρυνση των τοξινών και των υποπροϊόντων του μεταβολισμού μας.
Χωρίς νερό για 3 ημέρες το ανθρώπινο σώμα εξασθενεί επικίνδυνα, ενώ μπορεί να εξασθενήσει σταδιακά με την πάροδο του χρόνου από τη συνεχή κατανάλωση νερού μολυσμένου με επικίνδυνες χημικές ενώσεις, βαρέα μέταλλα και βακτήρια.
Μολυσματικοί παράγοντες νερού
Σωματίδια (όπως άμμος, λάσπη, πουρί, σκουριά, χλωριούχο Βινύλιο από σωλήνες PVC) τα οποία κατακάθονται στο ποτήρι μας.
Οργανικές και ανόργανες χημικές ουσίες όπως
Χλώριο: Είναι απαραίτητο για την απολύμανση του νερού, είναι καταστρεπτικό όμως, όταν μπαίνει στον οργανισμό και ευθύνεται για ασθένειες, όπως καρκίνος, νεφρικές παθήσεις, αποβολές, παθήσεις στο συκώτι, προβλήματα γονιμότητας και αναπαραγωγής, αρτηριοσκλήρυνση, καρδιακά προβλήματα, προσβολή του μυϊκού συστήματος, νευρικές παθήσεις. Η Greenpeace έχει χαρακτηρίσει το χλώριο ως «ο δολοφόνος με το αγγελικό πρόσωπο»
Βενζόλιο: Αυξάνει τον κίνδυνο καρκίνου και οδηγεί σε αναιμία και μείωση των αιμοπεταλίων.
Μόλυβδος: είναι το υλικό που χρησιμοποιούμε για την ένωση των χυτοσωλήνων, μολυβδοσωλήνων, χαλκοσωλήνων κ .λ.π. Εισχωρεί στο νερό μας από τις μολύβδινες σωληνώσεις, ή από τις ενώσεις των χάλκινων σωληνώσεων και γενικά των υδραυλικών εγκαταστάσεων. Προκαλεί σοβαρότατα προβλήματα στο νευρικό μας σύστημα, υψηλή πίεση του αίματος, εγκεφαλικά επεισόδια, καρδιακές προσβολές, παθήσεις των νεφρών, στειρότητα, αποβολές κ.λ.π. Σε σοβαρότατες περιπτώσεις παρατηρούνται εγκεφαλικές βλάβες, μολυβδίαση, κ.λ.π. Ο μόλυβδος καθώς κυκλοφορεί στο αίμα σπέρνει την καταστροφή από όπου και αν περάσει.
Χαλκός: Μεταλλικό στοιχείο. Η έκθεση σε χαλκό μπορεί να προκαλέσει γαστρεντερικές διαταραχές και ζημιά στο συκώτι ή στα νεφρά.
Αμίαντος: Οι ίνες αμιάντου εύκολα μπορούν να εμφανιστούν στο νερό μας, από την διάβρωση των αμιαντοσωλήνων. Προκαλούν στην αρχή καταστροφή της μεμβράνης του κυττάρου και στη συνέχεια ανοίγουν το δρόμο για το καρκίνο. Το κακό είναι ότι δεν φαίνονται με γυμνό μάτι, αλλά εντοπίζονται μόνο με ειδικό ηλεκτρονικό μικροσκόπιο.
Ζιζανιοκτόνα – Εντομοκτόνα: Τα εντομοκτόνα και ζιζανιοκτόνα, αρκούν να εμφανιστούν στο νερό σε ποσότητα μερικά μέρη στο τρισεκατομμύριο για να βλάψουν τους μύες της καρδιάς και να νεκρώσουν τα κύτταρα του συκωτιού.
Νιτρικά: Εισχωρούν στο νερό και στη συνέχεια στο στομάχι του ανθρώπου, με τη βοήθεια βακτηριδίων, μετατρέπονται σε νιτρίδια που αντιδρούν με το υδροχλωρικό οξύ του στομάχου και σχηματίζουν νιτρώδες οξύ. Αυτό ενώνεται με αμίνες και δίνει τις νιτρισαμίνες. Προκαλούν καρκίνο του στομάχου, των εντέρων και αλλού. Ο κίνδυνος είναι ιδιαίτερα μεγάλος για τα νεογνά καθώς προκαλούν ένα είδος αναιμίας, τη μεθαιμογλοβιναιμία, γνωστή και ως κυάνωση του βρέφους. Επίσης τα νιτρίδια αντιδρούν με την αιμοσφαιρίνη του αίματος και την καθιστούν αδύναμη να μεταφέρει οξυγόνο στο ποσοστό που χρειαζόμαστε.
Χημικά εντομοκτόνα: Αρκεί για τα περισσότερα μια μικρή ποσότητα της τάξεως των 3 μερών στο εκατομμύριο (3 ppm) για να βλάψουν τους μύες της καρδιάς και (5 ppm) για να νεκρώσουν τα κύτταρα του συκωτιού. Καταστρέφουν το μυελό των οστών που παράγει το αίμα όπως και πολλά άλλα ένζυμα. Επίσης ευθύνονται για τη δημιουργία καρκίνου, βλάβη στα νεφρά κλπ. Γενικά από τα εντομοκτόνα αρκούν να υπάρχουν στο νερό μερικά μέρη στο τρισεκατομμύριο (ppt) ώστε να καθίστανται επικίνδυνα για την υγεία μας.
Ραδόνιο: Αυξάνει τον κίνδυνο για καρκίνο του στομάχου.
Υδράργυρος: Μπορεί να προκαλέσει βλάβη στα νεφρά.
Αρσενικό: Υπάρχει στο νερό εξαιτίας μεταλλουργικών εγκαταστάσεων ή ηλεκτρονικών απορριμμάτων. Το αρσενικό δημιουργεί δερματικές παθήσεις και επηρεάζει το νευρικό σύστημα.Παθογόνοι μικροοργανισμοί (π.χ ιοί, βακτήρια, πρωτόζωα κ.α) ένοχοι για διάρροια, γαστρεντερίτιδα, λοιμώδεις και ιογενείς νόσους, ηπατίτιδα Α και Ε.
Οι ιοί εντερικής προέλευσης βρίσκονται σε όλο το υδάτινο περιβάλλον. Περιέχονται στα κόπρανα και από εκεί καταλήγουν στα λύματα, όπου απενεργοποιούνται αρκετά δύσκολα, ακόμα και μετά την επεξεργασία των λυμάτων στους βιολογικούς καθαρισμούς.
Στα επιφανειακά νερά (για παράδειγμα ποτάμια, λίμνες) που δέχονται λύματα, μπορεί να υπάρχουν ιοί εντερικής προέλευσης αλλά συχνά δεν είναι ανιχνεύσιμοι, γιατί βρίσκονται σε μικρό αριθμό η συνδέονται με αιωρούμενα σωματίδια.
Οι ιοί εντερικής προέλευσης βρίσκονται πολλές φορές και στο πόσιμο νερό, λόγω της αντοχής τους στις μεθόδους επεξεργασίας αυτού. Τα πρωτόζωα είναι παρασιτικοί οργανισμοί που δημιουργούν λοιμώδεις επιδημίες στον άνθρωπο αλλά και στα ζώα.
Μολύνουν το πόσιμο νερό με τις κύστες τους και προκαλούν τεράστια γαστρεντερικά προβλήματα. Έχουν μέγεθος 5μm-10μm και αντοχή στο χλώριο.
Ακόμα και το χλώριο που προστίθεται για την καταστροφή των ιών και βακτηρίων, μπορεί να σχηματίσει βλαβερά παραπροϊόντα με συνέπεια, βλάβες στα νεφρά και στο συκώτι, νευρικές παθήσεις, βλάβες στο ανοσοποιητικό σύστημα, αρτηριοσκλήρυνση, προσβολή του μυϊκού συστήματος, κ.λ.π.
