Kάπου υπήρχε ένα μικρό χωριό , ευλογημένο με όλα τα ελέη του Θεού.
Το νερό έτρεχε άφθονο και πότιζε τα χωράφια των φιλήσυχων κατοίκων του. Από τους καρπούς αυτών ζούσαν και από τις πηγές του έπιναν χωρίς κανένα φόβο.
Κάπως διαπιστώθηκε μετά από πολλά χρόνια ότι το νερό του ήταν ακατάλληλο για κάθε χρήση. Υπήρξαν πολλοί κάτοικοι οι οποίοι φοβήθηκαν και δε γνώριζαν τι να κάνουν πια. Αποφάσισαν να απευθυνθούν δημοκρατικά προς τους υπεύθυνους με σχετικό ερώτημα.
Κάποτε ίσως λάβουν επίσημη απάντηση από αυτούς...
Ακόμη περιμένουν απλά απορημένοι : '' Είμαστε τελικά πολίτες τρίτης κατηγορίας; Δεν αξίζουμε ούτε την απάντηση όποια και αν είναι αυτή;''
Ίσως ,με συνέπεια, όταν ξανά χρειαστεί να εκλέξουν αρμόδιους και υπεύθυνους , κάποιος κάπου,κάπως,κάποτε τους απαντήσει...
Ίσως να απαντήσουν και αυτοί.. Ποιος ξέρει ;
Θα μάθουμε λογικά στη συνέχεια του παραμυθιού..
